Zo gaan we het dus niet doen, het moet echt anders.

Augustus 2024 en eindelijk op vakantie. Lekker samen weg en even geen zorgen.  Wat dat met ons doet is altijd weer bijzonder. Direct komt er een soort rust over ons en samen besluiten wat we gaan doen, gaat alsof we één zijn.  We hebben het werk goed kunnen afsluiten en alle kinderen zijn ook lekker even uit beeld.  We beginnen in Duitsland, gaan wandelen in de bergen en stomen dan door naar midden Italië. Op de terug weg gaan we bij Riva del Garda nog een paar nachtjes slapen en wandelen.

De afgelopen weken hebben we veel gesproken over onze plannen en mogelijkheden. Het plan nu is, eerst een vakantie huis, verbouwen in de vrije tijd en gaandeweg richting ons nieuwe leven.  Frankrijk komt wel erg vaak terug in onze gesprekken en we denken nu al dat we daar iets willen gaan kopen.  De markt is daar niet overspannen en de prijzen redelijk normaal. Voor 350k koop je een prachtige locatie met bijgebouwen en voldoende grond. Daar moet dan nog wel het nodige aangepast/verbouwd worden. Maar dat is maar hoe gek je het wil maken. De regio ligt nog open maar dat komt wel. De grootste zorg nu zijn de kinderen. Niet alleen de jongens, maar ook de meiden van Karin. Wat gaan die ervan vinden. Ik ben zelf niet heel bang op dit moment dat het een heel moeilijk verhaal gaat worden. Kinderen zijn flexibel, we gaan niet van de aardbol af, en we zijn nog niet weg. Maar we houden het nog bij ons, er is immers nog helemaal niets zeker.

Ons verblijf in Italië bij de Nederlandse mensen was heerlijk, een mooi huis en een prachtige plek. We werden heel welkom ontvangen en zoals je eerder kon lezen hadden we best wel wat vragen.  In eerste instantie was voor hun Frankrijk ook het plan. Maar de locatie die ze voor ogen hadden was te ver van zee. En zo kwamen ze in Italië terecht. Hun zoon wilde ook wel mee en zo hadden ze het plan een bedrijfje te starten en het geheel 5 jaar de kans geven.  Gaandeweg het gesprek merkte je wel dat er ook haken en ogen aan zaten. Zo was de jongen nu al helemaal klaar met de Italiaanse bureaucratie en reisde mevrouw nog 2 wekelijks naar Nederland voor haar werk.  En daar zag je wel dat meneer daar niet zo gelukkig mee was. Maar wat ze goed deden is dat we echt even contact maakten. Dat contact stopte best abrupt toen we vertelde dat we ook dergelijke plannen hadden. Maar geen probleem wij hadden onze info en konden de komende dagen eens een beetje observeren hoe ze het deden.  En wat we zagen was een goed lopend bedrijfje waar gewoon hard gewerkt werd en productie gemaakt werd. Maar we zagen ook best wel stress en veel zweetdruppeltjes.  Centjes verdienen is belangrijk maar zo willen wij het niet gaan proberen. Minder meer en meer rust en plezier.  Goed voornemen toch?

Thuis gekomen en weer aan het werk viel ons het contrast enorm tegen. Zoals bij veel bedrijven begint na de zomer de eindsprint en gaat het gas erop. En bij onze werkgeven was dat nog een schepje erbovenop. Maar ook onze situatie thuis viel flink tegen. De eerste tekenen dat het echt anders moet, waren heel duidelijk zichtbaar. Ook in ons persoonlijke leven.

Toch een kleine disclaimer vooraf, het anders gaan doen regel je niet even in een maandje.  Je hebt jaren gewerkt aan de schakels van de ketting die je geluk en comfort geven, veilig houden en soms vastleggen. Die moet je echt één voor één ontmantelen.  En de schakels hebben vaak ook weer een verband met elkaar. Je kan ze niet zomaar in willekeurige volgorde weg halen. Dan kan er van alles misgaan.   Dus brainstormen en naar de reken- en tekentafel.  En dat is zo leuk om samen te doen. Al moet ik mijn “van links naar rechts” gedachten soms even temperen om Karin niet helemaal in de war te maken. Toch vinden we een gezamelijke koers. We gaan in Frankrijk zoeken naar een vakantiehuis met potentie voor Gites, BnB, Gezelligheid, gastvrijheid, beter weer, ruimte en natuur. Kortom een basis voor een nieuw bestaan.

Wij vinden dat we dat na alle ontberingen, overwonnen pijn en obstakels het nu echt hebben verdiend.   Ik ben inmiddels bijna 56 jaar nog prima gezond maar als ik zo door ga komt een keer de man met de hamer.

To be continued……